O namaAutoriPoezijaProzaRecenzijeRazgovoriVestiMedijiKolumnaKultura sećanja


















Izdvajamo

Aleksa Đukanović
Aleksandar Čotrić
Aleksandar Mijalković
Aleksandra Đorđević
Aleksandra Grozdanić
Aleksandra Nikolić Matić
Aleksandra Veljović Ćeklić
Aleksandra Vujisić
Anastasia H. Larvol
Anđelko Zablaćanski
Biljana Biljanovska
Biljana Stanisavljević
Bogdan Miščević
Bojana Radovanović
Boris Đorem
Boris Mišić
Branka Selaković
Branka Vlajić Ćakić
Branka Vujić
Branka Zeng
Dajana Petrović
Danijel Mirkov
Danijela Jokić
Danijela Milić
Danijela Odabašić
Danijela Trajković
Danilo Marić
Dejan Grujić
Dejan Krsman Nikolić
Desanka Ristić
Dina Murić
Divna Vuksanović
Đoka Filipović
Đorđo Vasić
Dragan Jovanović Danilov
Dragana Đorđević
Dragana Lisić
Dragana Živić Ilić
Dragica Ivanović
Dragica Janković
Draško Sikimić
Dušica Ivanović
Dušica Mrđenović
Duška Vrhovac
Gojko Božović
Goran Maksimović
Goran Skrobonja
Goran Vračar
Gordana Goca Stijačić
Gordana Jež Lazić
Gordana Pešaković
Gordana Petković Laković
Gordana Subotić
Gordana Vlajić
Igor Mijatović
Ilija Šaula
Irina Deretić
Iva Herc
Ivan Zlatković
Ivana Tanasijević
Jasmina Malešević
Jelena Ćirić
Jelena Knežević
Jelica Crnogorčević
Jovan Šekerović
Jovan Zafirović
Jovana Milovac Grbić
Jovanka Stojčinović - Nikolić
Juljana Mehmeti
Kaja Pančić Milenković
Katarina Branković Gajić
Katarina Sarić
Kosta Kosovac
Lara Dorin
Laura Barna
Ljiljana Klajić
Ljiljana Šarac
Ljubica Žikić
Ljubiša Vojinović
Maja Cvetković Sotirov
Maja Herman Sekulić
Maja Vučković
Marija Jeftimijević Mihajlović
Marija Šuković Vučković
Marija Viktorija Živanović
Marina Matić
Marina Miletić
Mario Badjuk
Marko D. Marković
Marko D. Kosijer
Marko Marinković
Marko S. Marković
Marta Markoska
Matija Bećković
Matija Mirković
Mićo Jelić Grnović
Milan S. Marković
Milan Pantić
Milan Ružić
Mile Ristović
Milena Stanojević
Mileva Lela Aleksić
Milica Jeftić
Milica Jeftimijević Lilić
Milica Opačić
Milica Vučković
Milijan Despotović
Miljurko Vukadinović
Milo Lompar
Miloš Marjanović
Milutin Srbljak
Miodrag Jakšić
Mira N. Matarić
Mira Rakanović
Mirjana Bulatović
Mirko Demić
Miroslav Aleksić
Mitra Gočanin
Momir Lazić
Nataša Milić
Nataša Sokolov
Nebojša Jevrić
Nebojša Krljar
Neda Gavrić
Negoslava Stanojević
Nenad Radaković
Nenad Šaponja
Nenad Simić-Tajka
Nevena Antić
Nikola Kobac
Nikola Rausavljević
Nikola Trifić
Nikola Vjetrović
Obren Ristić
Oliver Janković
Olivera Stankovska
Petar Milatović
Petra Rapaić
Petra Vujisić
Rade Šupić
Radislav Jović
Radmila Karać
Radovan Vlahović
Ramiz Hadžibegović
Ranko Pavlović
Ratka Bogdan Damnjanović
Ratomir Rale Damjanović
Ružica Kljajić
Sanda Ristić Stojanović
Sanja Lukić
Saša Knežević
Sava Guslov Marčeta
Senada Đešević
Simo Jelača
Slađana Milenković
Slavica Minić Catić
Snežana Teodoropulos
Sanja Trninić
Snježana Đoković
Sofija Ječina - Sofya Yechina
Sonja Padrov Tešanović
Sonja Škobić
Srđan Opačić
Stefan Lazarević
Stefan Simić
Strahinja Nebojša Crnić Trandafilović
Sunčica Radulović
Tatjana Pupovac
Tatjana Vrećo
Valentina Berić
Valentina Novković
Vanja Bulić
Velimir Savić
Verica Preda
Verica Tadić
Verica Žugić
Vesna Kapor
Vesna Pešić
Viktor Radun Teon
Vladimir Pištalo
Vladimir Radovanović
Vladimir Tabašević
Vladislav Radujković
Vuk Žikić
Zdravko Malbaša
Željana Radojičić Lukić
Željka Avrić
Željka Bašanović Marković
Željko Perović
Željko Sulaver
Zoran Bognar
Zoran Škiljević
Zoran Šolaja
Zorica Baburski
Zorka Čordašević
Proza


MOJ SVET - 11

Simo Jelača
detalj slike: KRK Art dizajn


MOJ SVET - 11


Dr SIMO JELAČA


KANADA OD ISTOKA DO NjENOG ZAPADA


Preko sedam hiljada kilometara deli Keip Spier (Cape Spear), prvo mesto u Atlantiku istočne Kanade i Long Bič (Long Beach), na vankuverskom ostrvu, u Pacifiku, njene poslednje tačke na zapadu. Moguće je proživeti ceo ljudski život putujući od sela do sela, od grada do grada, metropole do metropole, od istoka do zapada, od severa do juga, od reke do reke i jezera do jezera, kroz planine, glečere tundre, fjordove, livade, šume, močvare, obale, ledene bregove, prerije, što sve čini jedinstveni izgled Kanade. Kanada je zemlja koja obiluje prirodnim bogatstvima i omogućuje život svima koji u njoj žive. Ona je obnovljivo svetsko čudo prirodne lepote i voda, zajedno sa ljudima različitih po mnogo čemu, kao što su različite i prirodne okolnosti koje ih uobličavaju.

Sa Signal Hila (Signal Hill), u blizini Sent Džonsa (St. John’s), glavnog grada Njufaundlenda i Labradora, 1901. godine Markoni je poslao prvi radio signal preko Atlantika, prema patentu Nikole Tesle. George Street je najstarija ulica u najstarijem gradu u Severnoj Americi. Odatle se vidi ''Ledena Aleja'' (Iceberg Alley), stara preko 10.000 godina. Kitovi u ovim vodama igraju svoje igre, a hiljade ptica gnezde se po obližnjim šumama. Lokalna seoska ekonomija pretežno se bazira na ribarstvu, a njihova ishrana uglavnom na ribi i mesu divljači. Ribarsko naselje “Peggy’s Cove” u zalivu “Margaret”, Nova Scotia, je sinonim netaknute prirodne lepote. Jedan od najslikovitijih istorijskih gradova je “Lunenburg”, u koji su prvo doselili Francuzi pa zatim Nemci i Švajcarci 1753. godine. To je gradić, jedan od najboljih ribarskih luka u Severnoj Americi. Grad, sam po sebi, je biser Kanade. Ovde svako može da uživa u kuvanom lobsteru, uz lokalno belo vino, dok odmara oči na stenovitim liticama koje dopiru do ispred samih kućnih balkona.

Keipbretonska reka “Margaree” je ''meka'' za ribare na ''mušicu''. Stene u obliku saksija (Flowerpots Rocks) u basenu “Minas” predstavljaju neobičnu prirodnu lepotu ledenih santi. Na ''Suprotnim vodopadima'' (Reversing Falls), nedaleko od Sent Džona, talasi plime primoravaju reku da teče uzvodno. Grad Sent Džon je čuven u atlantskoj Kanadi po uličnim šetnjama i poznatoj pijaci, gde se doživljava specijalni osećaj ljudske topline, topline dana i lepote zalaska sunca. Glavni grad Nju Brunsvika Fredericktown, lociran na St. John River, je jedan od najstarijih naseljenih gradova u Severnoj Americi, u kome su prethodno hiljadama godina živeli Indijanci plemena Malismeet. Konfederacijski most dug 12,9 km spaja Princ Edvard Ajlend (Prince Edward Iceland) sa Nju Brunsvikom. Šarlataun (Charlottetown) je najmanji glavni grad , ispod 40 hiljada stanovnika, ali značajan po istorijskom stvaranju federacije Kanade u njemu 1867. godine. Sve u Šarlataunu je na pešačkoj udaljenosti. Zemlja polja na Princ Edvard Ajlendu je crvena, zbog visokog sadržaja gvožđa, zbog čega je najbolja za gajenje krompira, najboljeg svetskog kvaliteta.

Kvebek Siti (Quebec City), glavni grad Kvebeka je poznat kao kolevka francuske civilizacije na kontinentu i kao ''Gibraltar'' Amerike, pretežno je naseljen Francuzima. Montreal kao najveći grad provincije, bio je domaćin Letnjih olimpijskih igara 1976. godine.

Ottawaje nacionalni glavni i kosmopolitički grad, a njegova ''glavna privredna grana'' je federalna vlada, sa Parliament Hill-om u centru. Otava je, inače, kulturni centar Kanade i zaista lep grad, privlačan za život i posete.

Toronto je najveći grad u Kanadi sa mnogo atrakcija, među kojima dominira CN Tower, visok 553,33 m, najveća samostojeća građevina, Sky Dome i atraktivni stadion sa pokretnim krovom. Čuveno je vinogradarsko područje Ontaria, locirano uz jezero Iri (Erie), u okolini Nijagarinih vodopada, u kome se nalazi oko 30 vinarija, koje proizvode vina svetkog kvaliteta.

Nijagarini vodopadi (Niagara Falls) su jedno od najatraktivnijih svetskih turističkih mesta, nastali glečerskim pomeranjima pre više od 13 hiljada godina. Prvi stanovnici u okolini Nijagare bili su Seneka Indijanci.
Na severu Kanade ima još uvek mnogo glečera, neki su zaštićeni kao UNESCO područja, poput glečera u ''Luanne'' nacionalnom parku. U tim predelima još uvek su glavni stanovnici karibu i polarni medvedi, a česte atrakcije su i severne polarne svetlosti.

Dalje, prema zapadu, je Winnipeg, poslovni centar i glavni grad Manitobe, sa ''zlatnim dečakom'' (Golden Boy) na vrhu zgrade provincijskog parlamenta. Prerija iza Vinipega je žitnica Kanade sa preko 6000 žitnih silosa na teritorijama Manitobe, Saskačevana i Alberte. Nekada je u preriji živelo više miliona Buffalo-a, dok ih je danas sačuvano samo neznatan broj.

Calgaryje najprosperitetniji grad na kanadskom zapadu, zahvaljujući u prvom redu nalazištima nafte. Rančeri na zapadu još uvek gaje krave na stari način, veoma uspešno.
Kanadske planine, Rockies, pre svih Banff National Park, su tako atraktivne da u njih dolaze milioni posetilaca godišnje. Grad Vankuver sagrađen je ispod okomitih planina koje se spuštaju ka moru. Vankuver je glavna kanadska luka prema Dalekom Istoku, a sam grad Vankuver jedan je od najlepših gradova zapada.
Kanada ima veoma raznovrsnu ponudu svetu: svoje predivne planine, glečere, reke i jezera, šume, mora i obale, prerije, divlje predele i još mnogo čega, a iznad svega, ljudsku ljubaznost, poslovne mogućnosti i još mnogo, mnogo više.

Stigavši do krajnjeg kanadskog zapada, do mesta Long Bič, u poseti smo gradu Viktoriji, administrativnom centaru Britiš Kolumbije, koji je lociran na južnom delu vankuverskog ostrva. Zadovoljstvo pruža boravak u kineskoj četvrti, koja je druga po veličini na američkom kontinentu, odmah posle San Franciska. Viktorija se smatra ''Gradom baštom'' (City of Gardens), jer obiluje cvećem i zelenilom na sve strane. Veoma je popularan kao turistička destinacija. Pa, eto, i ovo putovanje pruža svakom putniku priliku da uživa, da upozna Kanadu i da mu putovanje od istoka do zapada Kanade zaista ostane u doživotnim sećanjima.
Autor je boravio u većini navedenih mesta i upoznao svoju Kanadu.



KINA


Kina je treća po večičini zemlja na svetu, oko 9,6 miliona km², posle Rusije i Kanade, a prva po broju stanovnika 1,357 miljardi (2013. godine). Praktično, svaki peti stanovnik planete Zemlje je Kinez. Približno je 5000 km od itoka do zapada i od severa do juga. Suvozemne granice su joj 22.800 km, a morske obale oko 18.000 km. Obiluje reljefom svih vrsta i raspolaže svim prirodnim bogastvima. Qomolangma Peak, na granici sa Nepalom, visine 8844 m, poznat je po imenu Krov sveta. Yarlung Zangbo Grand Canyon najveći kanjon na svetu, ukupne dužine 504,6 km, sa maksimalnim padom od 6009 m. Hailuogou glečer u provinciji Sečuan, dužine 4 km, ima pad od 3900 m i vodopad širine preko 1 km, a visine 1080 m. Planina Lu poznata je kao kolevka pesnika, zaštićena je kao svetsko kulturno nasleđe UNESCO-a. Klisure reke Yungtze visoke su 1000 do 1500 m, ukupne dužine 192 km. Na njoj se gradi brana najveće hidrocentrale na svetu. Pustinja Taklamakan druga je pustinja pokretnog peska po veličini u svetu. U njoj su zatrpani gradovi isčezlih civilizacija. West Lake, jezero u gradu Hangzou (Hangzhou) obiluje raznovrsnim prirodnim lepotama i velika je turistička atrakcija. A grad Guilin stecište je mnogobrojnih svetskih turista, koji plove rekom Lu do gradića Jangšuo (Yangshuo), oko četiri i po sata, uživajući u lepotama okolnih brda, čudnih oblika sa strmim liticama, malim zaseocima i ribarima koji love ribu pomoću kormorana. Kinezi ovo područje smatraju najatraktivnijim prostorom pod nebom.

Beidžing (ranije zvani Peking) je glavni grad, administrativni, kulturni i obrazovni centar Kine, na prostoru od oko 16.415 km², sa preko 17 miliona stanovnika. Odlikuje se po staroj istorijskoj i modernoj arhitekturi, među kojima su prvi Zabranjeni grad (Forbidden City) i Tiananmen Square. Aerodrom Beidžinga je drugi u svetu po prometu putnika. Beidžing je bio domaćin letnjih Olimpijskih igara 2008. godine, a izabran je takođe za zimske Olimpijske igre 2022, godine, kojom prilikom će postati prvi grad u svetu sa obadve olimpijade. Beidžing ima više spomenika svetske baštine, zaštićene od strane UNESCO-a. To su: Forbidden City; Temple of Heaven; Summer Palace; Ming Tombs; Great Wall; Great Canal i drugi.Šangaj (Shanghai) je veći od Beidžinga, ima oko 32 miliona stanovnika i finansijski je centar Kine. Čuven je kineski Veliki zid, dugačak preko 6,5 hiljada kilometara, jedini objekat na Zemlji koji se vidi sa meseca. Kineski gradovi sada obiluju parkovima, cvetnim baštama i veoma su čisti, bez ijednog grafita na zidovima.
Kina je od nedavno ekonomski pretekla Sjedinjene Američke Države i u Kini ima više ljudi koji govore engleski nego u Americi. Kina je zemlja najstarije civilizacije. Kinezi su izmislili decimalni sistem; prvi su koristili železni plug; vodeni točak i mehanički sat, 130 godina pre nove ere. Imali su i instrument za praćenje zemljotresa. Pravili su sladoled hiljadu godina pre n.e. a danas vole prasetinu i dnevno se u Kini pojede oko 2 miliona prasića. Pored velikog zida, velik im je spomenik Vojska od Terakote, oko 7000 vojnika, grobnica prvog kineskog cara Ćin Šunga (Ćin Šung), koji je 221. godine ujedinio Kinu.
Kina je zemlja najstarije civilizacije, deset do dvanaest milenijuma. U Kini su oduvek vladale dinastije, a samo od 2000. godine pre n.e. do 1911. godine vladalo je oko 40 dinastija, od kojih su poznatije: Xia (2000-1500 pre n.e.); Yuan (1206-1368); Ming (1368-1644) i Quing (1644-1911). Godine 1911. proglašena je Republika Kina, a 1949. godine Narodna Republika Kina. Od navedene četiri dinastije najznačajnije su Ming i Kuing. Dinastiju Ming osnovao je kineski seljak, koji je postao vojskovođa, sa sedištem u Nanjingu. Treći vladar te dinastije Zu Di (Zhu Di 1360-1424, vladar 1402-1424) premestio je prestonicu u Peking. Tokom njegove vladavine sagradio je Zabranjeni grad (Forbidden City), letnjikovac (Summer Palace), Hram molitve (Temple of Heaven), obnovio i produžio Veliki Kineski zid (Great Wall), izgradio Veliki kanal od Hangzoa do Pekinga, 2000 km, a kineska pomorska flota oplovila je sve kontinene Zemlje (1423-1424). Isterao je Mongole iz zemlje i oslobodio se njihove vladavine. Kina je u doba Zu Dia dostigla najviši stepen civilizacijskog razvoja, pa bi svetska istorija trebala da se menja saglasno sa kineskim ostvarenjima. Dinastija Qing došla je na vlast 1644. godine uz pomoć Japana. U Kini danas živi 56 nacija, od kojih su 90% nacija Han. Od 1949. godine država je uvela zvanični jezik Mandarin za celu Kinu. Peking je osnovao Genghis Khan (1162-1227), a oslobodio ga Zhu Di i ustanovio ga za svoju prestonicu. Danas u Beijingu svojom lepotom dominiraju objekti Olimpijskih igara 2008. godine Ptičije gnezdo i Vodena kocka (Bird’s Nest i Water Cube), a iznad svih Zabranjeni grad, Letnji dvorac, Hram molitve, Veliki kineski zid i mnogi drugi. Zabranjeni grad ima ukupno 980 zgrada, sa 9999 soba i spada u najveće i najočuvanije objekte svetskih kulturnih objekata, vrhunskih dostignuća, pod zaštitom UNESCO-a.
Dekori zabranjenog grada su pretežno u beloj, crvenoj, tirkiznoj i zlatnožutoj boji. Grad, kao muzej, obiluje kaligarafijom, slikama, keramikom, predmetima od bronze, žada, zlata i srebra i predstavljaju najviše standarde kineske kulture i umetnosti datog vremena. Slike u zabranjenom gradu su sve kopije, originali se čuvaju na bezbednim mestima. Izvan zidova zabranjenog grada, na severnoj strani, je park Beihai Park, u kome su šetali vladari i odatle razgledali okolinu. Na južnoj strani je čuveni Tiananmen Square, najveći javni trg na svetu, na kome svakodnevno prodefiluje oko 50.000 turista iz celoga sveta, a na trgu je mauzolez Mao Ce Tunga. Od Tiananmen skvera polaze najbrži vozovi na svetu Bullet train (471 km/h). Letnjikovac Palas sagrađen je na padinama iznad jezera, u kome su vladari provodili vreme od aprila do oktobra. Uz jezersku obalu je koridor sa oko 30.000 slika, gde su se rekreirali. Veliki kineski zid građen je preko 2000 godina, a služio je kao odbrambeni objekat od Mongola. Jedan je od sedam svetskih čuda, a UNESCO ga je proglasio spomenikom svetskog kulturnog nasleđa 1987. godine. Hram molitve napravljen je sav od drveta bez ijednog eksera. To je remek delo kineske arhitekture, takođe pod zaštitom UNESCO-a od 1998. godine.
Kinezi imaju žad prvoklsanog kvaliteta, od kojeg prave nakite još od pre 7000 godina. Umetnički predmeti iz kineske prošlosti su okruglog oblika sa četvrtastom rupom, verujući da je nebo okruglo, a zemlja četvrtasta. Predstavljaju simbole bogastva i statusa. Čuveni su kineski predmeti od zlata i srebra, kineski porcelan i vazne.

Grad Šien (Xian)sa preko 6 miliona stanovnika, uz pritoku Yellow River, na površini oko 14.000 km², star je preko 5000 godina u naglom je razvoju. Okolina grada su plodne ravnice, sa žitima. Ovuda je prolazio Put svile, gde su još sačuvana sećanja na Marka Pola. U Šienu je Shaanxi muzej sa eksponatima starim 9 milenijuma, od kojih je jedan eksponat sela starog 1, 5 miliona godina. Na ulazu u muzej je statua jedine žene vladara u toku od 1600 godina u Kini. U Šienu je proizvodnja statua vojnika od terakota gline isključivo tradicionalnim postupkom, koji traje tri i po meseca.

Nedaleko od Šiena je grobnica Terakota ratnika, otkrivena 1976. godine na imanju zemljoradnika koji je kopao bunar. Na dubini je od 7 metara. U njoj se nalazi oko 6000 Terakota ratnika, koji su identifikovani. Grobnica je stradala od zemljotresa i mnoge ratnike potpuno uništila. Identifikacija ratnika je veoma delikatna i dugo traje. Podaci govore da je na izradi Terakota ratnika radilo 730.000 radnika 15 godina. A tadašnji vladari bili su veoma surovi, ubijali su radnike, pa čak i njihove porodice, ukoliko nisu date zadatke odrađivali na vreme i kvalitetno. Ubijali su čak i sve one koji su znali ono što nisu smeli znati. Stari deo grada Šiena opasan je ogromnim zidom, koji je podigao prvi vladar dinastije Ming Zhu Yuanzhang (1328-1398).

Handžo (Hangzhou) je grad od oko 8 miliona stanovnika na svega 1200 km², smatra se najbogatijim gradom Kine. U njemu su locirane sve čuvene svetske firme iz domena elektronike, sa zajedničkim ulaganjima. Grad je prelep i prepun cveća, sa najskupljim automobilima. Čak su i autoputevi na ulazima u grad okićeni žardinjerama cveća. Turistički vodiči saoštavaju da je ovde Marko Polo bio dve godine guverner provincije, pa mu je grad podigao spomenik i o njemu pričaju sa dužnim poštovanjem. Grad ima istoriju staru preko 5000 godina i bio je glavni grad Kine 152 godine. Grad godišnje posećuje oko 35 miliona turista. Na određenim punktovima na raspolaganju stanovnicima stoje bicikli za veoma jefina rentiranja, radi izbegavanja gradskih gužvi. U samom gradu je njihovo čuveno jezero West Lake, na koje se dovode strani državnici, a nedaleko od grada, na okolnim brdima, su plantaže čuvenog kineskog Zelenog čaja. Zeleni čaj bere se isključivo rukama, i to pretežno beru ga žene. Suši se u specijalnim poluokruglim sudovima i meša ručno tokom zagrevanja.

Vuzen i Vuši (Wuzhen & Wuxi)su dva grada, blizu jedan drugome, u čijoj se okolini gaje pirinač, svelena buba, riba i biserne školjke. Grad Vuzen star je preko 1300 godina i nalazi se na delti reke Jangce (Yangtze). Vuksi ima 4 miliona stanovnika i Kinezi ga smatraju manjim gradom. Uz njega je jezero veličine 2400 km², sa dosta parkova. I ovde se gaji svilena buba. Nedaleko od ova dva grada je i gradić Zouzung (Zhouzhuang)sa kanalima umesto ulica, sličan Veneciji.

Sučo (Suzhou)je grad koji Kinezi smatraju Rajem na zemlji. Bašte u Sučou potiču još iz šestog veka pre nove ere. I baš te bašte dale su gradu slavu Zemaljskog raja. Znatno su uticale na umetnički pokret i arhitektonski stil Kine. U jednoj bašti postoji čempres star 925 godina. Grad ima preko 1000 mostova i Kinezi ga zovu Istočnom Venecijom. Grad je pod zaštitom UNESCO-a od 1997. godine. I Sučo ima 8 miliona stanovnika. U okolini Sučoa takođe se gaje svilene bube, biserne školjke i pirinač. Da bi školjka proizvela biser prečnika 8 mm potrebno joj je 40 godina. Biseri prečnika 12 mm isključivo se daruju suprugama predsednika država.

Šangaj (Shanghai) Kinezi smatraju svojim najmodernijim gradom. Kažu da ima 23, a sa okolinom 32 miliona stanovnika, gotovo kao cela Kanada. Veoma je industrijski razvijen grad sa mnogo stranih ulaganja. Visoka gradnja dostigla je visine od 500 metara. TV toranj u Šangaju po visini je odmah iza CN Towerau Torontu i Ostankina u Moskvi. Šangaj ima 13 linija podzemne železnice u dužini preko 400 km, koja dnevno prevozi 8 miliona putnika. Imaju čak ljude koji uguravaju putnike u vagone (Pushers). Šangaj ima znamenite muzeje sa eksponatima starim od 7000. godina pre n.e. Predmeti od zlata, bronze i hroma potiču od 221 godine pre n.e. od dinastije Qin. U gradu je čuvena Fishermen’s Garden, sa cik-cak mostovima, gde je engleska Kraljica Elizabeta pila čaj, a Bil Klinton ručao. Firma Shanghai General Carpet Co. proizvodi najbolje tepihe na svetu, a vuneni tepih veličine 5’ x 7’ (150 x 240 cm) sa 625 čvorova po in² jedan radnik radi 18 meseci.Obuka radnika traje 5 godina i ne mogu biti stariji od 47 godina. Isključivo za svilene tepihe primenjuje se slikarska tehnika Thangka.

Guilin je grad sa dve reke i na njima mostovima replikama čuvenih svetskih mostova, neobične okoline, isključivo turistički. U okolini grada su brda neobičnog oblika, gotova kupasta, sa veoma strmim liticama, koja potiču sa ravnih terena. Reke Lijiang i Lu krivudaju između ovih brda, a turistički brodovi prevoze hiljade turista svakodnevno do mmanjeg gradića Yangshuo, gde turisti kupuju suvenire u prepunoj ulici West Street. U Guilinu su takođe tutističke atrakcije Elephant Hill Scenic Area, Love Island i pećina Reed Flute Cave. Kinezi grad Guilin sa okolinom smatraju najatraktivnijim prostorom pod nebom.

Gandžo (Guangzhou) je 12-milionski potpuno nov grad, urbanizovan po najnovijim saznanjima, očaravajućeg je izgleda. Njegovi oblakoderi dosegli su visinu do 108 spratova. Ulice, trgovi i parkovi prepuni su najraznovrsnijeg cveća, izgled grada je očaravajući. U jednom parku je Guangdong Folk Arts Museum, sagrađen za porodicu Zhongshan, ima krov sa neobičnom ornamentikom. Podzemna železnica funkcioniše besprekorno. Autoput od Guangzhou-a do Macao-a dobrim delom je izgrađen na stubovima iznad plodnih njiva, radi njihove obradivosti ispod puta. To je dokaz kineske brige za budućnost.

Makao (Macau) je grad i država, koja od nedavno pripada Kini, ali ima carinu, sa graničnom kontrolom, ima oko 637.000 stanovnika i kod njih se vozi levom stranom. Na ulazu u Makao, na 24 kontrolna prolaza čeka se sat i po na pasoškoj kontroli, posetilaca je na desetine hiljada svakoga dana. Makao je grad bankarske službe, kocke, zabave i turizma. Malo ko u Makaou noću spava. Hoteli su visoke kategorije i veoma skupi. Od Makaoa do Hong Konga vozi se brodom, gliserom, vožnja traje jedan sat.

Hong Kong je nazavissan grad, sada kineski, ali još uvek sa sopstvenom upravom, carinskom službom i sopstenom monetom (Hongkongski dolar), koji je nešto slabiji od kineskog juana. Hong Kong je grad koji živi od trgovine sa celim svetom. Broj stanovnika je oko 7,2 miliona. U njegovoj luci čekaju stotine stranih brodova.
Na pristanišnoj obali Hong Konga u betonu su utisnute oznake njihovih zvezda (Celebrity Stars). Odatle se brodom prelazi na ostrvski deo, Hong Kong ostrvo, iznad koga se vrhovi oblakodera ne vide u oblacima. Taj novi deo Hong Konga vrvi kao u mravinjaku, svi žure, restorani i šoping molovi su puni, ulice su pune gradskih prevoznih sredstava, čini se da niko ne šeta na duže staze.
Hong Kong je sagradio aerodrom spajajući dva ostrva nasipanjem i time dobio aerodrom među najvećima i najprometnijima u svetu. Odatle do Severnoameričkog kontinenta leti se preko Pacifika, Beringovog moreuza i Aljaske, u trajanju od 14 sati non-stop.
Od znamenitosti Kine vredno pomena su još: Tradicionalni kineski vez, sa motivima koji imaju značenje sreće i dugovečnosti; Kineska kaligrafija stara preko 4000 godina, a koja fokusira na lepotu pisanja, obično se radi četkicom i mastilom; Kinesko pismo ima 32.000 znakova, fakultetski obrazovane osobe korist od toga 4 do 5 hiljada, a i 3000 je dovoljno; Kinesko tradicionalno slikarstvo bazira na primeni četkice i Xuan papira, a motivi su najčešće portreti, pejsaži, cveće i ptice; Kineski čvorovi simboli su sreće koji se daruju prijateljima i rođacima; Kineski zmajevi stari su preko 2000 godina i prvo su korišteni kao signalizacija u vojne svrhe; Cheongsam su ukrasni delovi odeće na skupocenim haljinama; Kineska akrobatika tradicionalnog je karaktera, stara preko 2000 godina, kombinuje pokrete i stabilnost, a bazira na jednostavnosti, u izvođenju su u celom svetu ne prevaziđeni, gledaocima zaustavljaju dah, nenadmašni su.
Kina je zemlja čarobnosti, zemlja ogromnog napretka, zemlja koja zaslužuje svako poštovanje i neograničeno divljenje. Vredi je videti.
Autor je sa suprugom boravio u Kini tri sedmice, u aprilu 2011. godine. kojom prilikom su proputovali sva mesta navedena u prednjem opisu. Autor se popeo na Veliki kineski zid do 1322 stepenice u mestu Juyongguan, i po kineskim propozicijama stekao naziv ''Kineskog nacionalnog heroja'', što su mu vodiči potvrdili svojim pečatom i potpisima.


KALGERI – ALBERTA, KANADA


Grad Kalgeri (Calgary) leži u podnožju kanadskih Rocky Mountains, gde se sastaju reke Bow i Elbow. Kalgeri je najveći grad u južnom delu provincije Alberte, sa oko 1,2 miliona stanovnika i peti je po veličini u Kanadi. Peti je i po kvalitetu života u svetu. Na nadmorskoj je visini oko 1100 m i spada u najčistije gradove sveta. Veoma je industrijski razvijen od kada je nastao razvoj naftne grane.
Prvi stanovnik Kalgerija bio je Džon Glen 1873. godine, a već 1884. godine Kalgeri je imao 4000 stanovnika. Danas je gradonačelnik Kalgerija prvi musliman na toj dužnosti u Kanadi. U Kalgeriju preko 70 % građana volontiraju u raznim vidovima. Kalgeri, takođe, ima najviše milionera prema broju stanovnika. U Kalgeriju nema provincijske takse, pa je jedino u funkciji taksa GST od 5%. Prosek stanovništva spada u mlađe, visoko su obrazovani i dobro plaćeni. Grad Kalgeri još uvek ima imidž Divljeg Zapada i u Kalgeriju se svake godine održava rodeo Stampido, kome prisustvuje oko milion posetilaca. Grad ima staze za šetnju duge 18 km, bez izlaza napolje. Takođe ima i biciklističke staze u dužini od 550 km i još 260 km uličnih pešačkih staza. Kalgeri ima 800 ha parkova, sa 260 registrovanih vrsta ptica. U gradu se govori 120 jezika. Grad je bio domaćin Zimskih Olimpijskih igara 1988. godine.
Kalgeri ima četiri obrazovna centra: The University of Calgary; Mount Royal College; Southern Alberta Institute of Technology i Alberta College of Art and Design. Ima i Zoološki vrt, treći u Severnoj Americi.
Kalgeri ima godišnje 2300 do 2600 sunčanih sati, a najniža temperatura registrovana je -45°S i najviša 36,1°S.
Oko 90 minuta vožnje od Kalgerija je čuveni Nacionalni park Benf (Banff), omiljeno izletište mnogih Kanađana i milionskog broja stranih posetilaca svake godine.
Autor je prvi put bio u Kalgeriju službeno. Drugi put, obišao jezera Lus i Morein, i posebno Nacionalni park Benf. Posetio je rođake i prijatelje par puta u Kalgariju, a boravio je i u divnom gradiću Kenmur (Canmore) kod Milana i Dragice Stelkić, njegovih prijatelja iz Novog Sada.


BENF – NACIONALNI PARK, KANADA


Nacionalni park Benf (Banff) na najvišoj je nadmorskoj visiniu Kanadi, 1383 m. Kao nacionalni park ustanovljen je 1885. godine, prvi u Kanadi i treći u svetu. Zahvata površinu od 20.000 km² i ima šetačkih staza ukupne dužine 1600 km. u Parku ima 2.468 kamping mesta. Otvoren je za posetioce tokom cele godine, a najposećeniji je u mesecima julu i avgustu.
Istoimeni gradić Benf ima oko 7500 stanovnika, koji pretežno žive od turizma. U Benfu je izgrađen veoma moderan hotel za kraljicu, ali ga ona nikada nije posetila. Okolina hotela, predivne planine, čiji se vrhovi bele i u sred leta, kao i dolina sa malom rečicom koja protiče kroz grad i uz sam hotel, su izvanredan ambijent, koji ostavlja utisak fenomenalne prirodne lepote, koja ne isčezava iz sećanja do kraja života, svakom posetiocu. Za Benf se sa sigurnošću može reći da je zemaljski Raj i biser kanadskih ''Roki'' planina. Benf je pod zaštitom UNESCO-a, kao svetsko nasleđe. Najviši vrh nacionalnog parka Benf je Mountins Forbes 3612 m. U nacionalnom parku Benf ima oko 1000 glečera. Svake godine poseti ga preko 4 miliona posetilaca.
U Nacionalnom parku Benf nalaze se dva izuzetno lepa i najviše posećena jezera, Louise Lake i Moraine Lake (na slikama), preporučljiva svakom posetiocu Kanade, da ih neizostavno poseti bar u jednom danu.
Autor je sa suprugom jedan dan proveo na jezerima Lus i Morein, a drugi dan u gradu i parku Benf. Ovim posetama podmladio se.


Nastaviće se




PODELITE OVAJ TEKST NA:






2024 © Književna radionica "Kordun"