Rudnik
Ima jedna planina sred zemlje Srbije,
sa vrhova njenih vihor vetra reže,
pogled puca širom naše Šumadije,
čak do plavih reka u daljinu seže.
Niz obronke njegove pesmu peva Gruža,
Jasenica žubori kroz huk u poljane,
Rudnik u sred Srbije k`o najlepša ruža,
okupana suncem ranim u svitanje.
Sa obeju strana lepota sazdana,
vezena od potoka, kroz vrbake i livade,
legendama bruji od davnašnjih dana,
niz bregove i proplanke, šume i zasade.
S`jedne strane Orašac, Karađorđev grad,
s`druge strane Takovo i Milošev hrast,
ustanička gora istorijom bruji,
k`o vetar kroz vekove o slobodi huji.
Ej Rudniče ponosna planino,
Šumadijo, kroz pesmu i vino,
vinograde dole kraj Topole,
ej Takovo, frulo i sokole.
Nema lepšeg mesta na planeti,
nit` gde soko slobodnije leti,
Do visokog Rudnika planine,
Šumadije u srcu Srbije.
