O namaAutoriPoezijaProzaRecenzijeRazgovoriVestiMedijiKolumnaKultura sećanja


















Izdvajamo

Aleksa Đukanović
Aleksandar Čotrić
Aleksandar Mijalković
Aleksandra Đorđević
Aleksandra Grozdanić
Aleksandra Nikolić Matić
Aleksandra Veljović Ćeklić
Aleksandra Vujisić
Anastasia H. Larvol
Anđelko Zablaćanski
Biljana Biljanovska
Biljana Stanisavljević
Bogdan Miščević
Bojana Radovanović
Boris Đorem
Boris Mišić
Branka Selaković
Branka Vlajić Ćakić
Branka Vujić
Branka Zeng
Dajana Petrović
Danijel Mirkov
Danijela Jokić
Danijela Milić
Danijela Odabašić
Danijela Trajković
Danilo Marić
Dejan Grujić
Dejan Krsman Nikolić
Desanka Ristić
Dina Murić
Divna Vuksanović
Đoka Filipović
Đorđo Vasić
Dragan Jovanović Danilov
Dragana Đorđević
Dragana Lisić
Dragana Živić Ilić
Dragica Ivanović
Dragica Janković
Draško Sikimić
Dušica Ivanović
Dušica Mrđenović
Duška Vrhovac
Gojko Božović
Goran Maksimović
Goran Skrobonja
Goran Vračar
Gordana Goca Stijačić
Gordana Jež Lazić
Gordana Pešaković
Gordana Petković Laković
Gordana Subotić
Gordana Vlajić
Igor Mijatović
Ilija Šaula
Irina Deretić
Iva Herc
Ivan Zlatković
Ivana Tanasijević
Jasmina Malešević
Jelena Ćirić
Jelena Knežević
Jelica Crnogorčević
Jovan Šekerović
Jovan Zafirović
Jovana Milovac Grbić
Jovanka Stojčinović - Nikolić
Juljana Mehmeti
Kaja Pančić Milenković
Katarina Branković Gajić
Katarina Sarić
Kosta Kosovac
Lara Dorin
Laura Barna
Ljiljana Klajić
Ljiljana Šarac
Ljubica Žikić
Ljubiša Vojinović
Maja Cvetković Sotirov
Maja Herman Sekulić
Maja Vučković
Marija Jeftimijević Mihajlović
Marija Šuković Vučković
Marija Viktorija Živanović
Marina Matić
Marina Miletić
Mario Badjuk
Marko D. Marković
Marko D. Kosijer
Marko Marinković
Marko S. Marković
Marta Markoska
Matija Bećković
Matija Mirković
Mićo Jelić Grnović
Milan S. Marković
Milan Pantić
Milan Ružić
Mile Ristović
Milena Stanojević
Mileva Lela Aleksić
Milica Jeftić
Milica Jeftimijević Lilić
Milica Opačić
Milica Vučković
Milijan Despotović
Miljurko Vukadinović
Milo Lompar
Miloš Marjanović
Milutin Srbljak
Miodrag Jakšić
Mira N. Matarić
Mira Rakanović
Mirjana Bulatović
Mirko Demić
Miroslav Aleksić
Mitra Gočanin
Momir Lazić
Nataša Milić
Nataša Sokolov
Nebojša Jevrić
Nebojša Krljar
Neda Gavrić
Negoslava Stanojević
Nenad Radaković
Nenad Šaponja
Nenad Simić-Tajka
Nevena Antić
Nikola Kobac
Nikola Rausavljević
Nikola Trifić
Nikola Vjetrović
Obren Ristić
Oliver Janković
Olivera Stankovska
Petar Milatović
Petra Rapaić
Petra Vujisić
Rade Šupić
Radislav Jović
Radmila Karać
Radovan Vlahović
Ramiz Hadžibegović
Ranko Pavlović
Ratka Bogdan Damnjanović
Ratomir Rale Damjanović
Ružica Kljajić
Sanda Ristić Stojanović
Sanja Lukić
Saša Knežević
Sava Guslov Marčeta
Senada Đešević
Simo Jelača
Slađana Milenković
Slavica Catić
Snežana Teodoropulos
Sanja Trninić
Snježana Đoković
Sofija Ječina - Sofya Yechina
Sonja Padrov Tešanović
Sonja Škobić
Srđan Opačić
Stefan Lazarević
Stefan Simić
Strahinja Nebojša Crnić Trandafilović
Sunčica Radulović
Tatjana Pupovac
Tatjana Vrećo
Valentina Berić
Valentina Novković
Vanja Bulić
Velimir Savić
Verica Preda
Verica Tadić
Verica Žugić
Vesna Kapor
Vesna Pešić
Viktor Radun Teon
Vladimir Pištalo
Vladimir Radovanović
Vladimir Tabašević
Vladislav Radujković
Vuk Žikić
Zdravko Malbaša
Željana Radojičić Lukić
Željka Avrić
Željka Bašanović Marković
Željko Perović
Željko Sulaver
Zoran Bognar
Zoran Škiljević
Zoran Šolaja
Zorica Baburski
Zorka Čordašević
Proza


KINA JE PRVA UPOZNALA ČITAV SVET

Simo Jelača
 

ZLONAMERNO PROMENjENA ISTORIJA


Proučavajući srpsko poreklo utvrdio sam da su zapadne civilizacije
modifikovale našu istoriju. Posumnjao sam da su slično
činili prema Kinezima i evo šta sam našao.

Dr Simo Jelača


 
UVOD
 
Svi smo u školama učili da je Kolumbo otkrio Ameriku 1492. godine. Laž. To nam je zlonamerno poturena istorija, od strane zapadnih civilizacija, koje su od svoga postojanja nameravale da se prikažu vodećim u svetu. Autor knjige "1421. godine Kina je otkrila svet" ("1421 Godina otkrića sveta’’) Gevin Menzis iznosi niz podataka prema kojima su Kinezi oplovili ceo svet 70 godina pre Kolumba (Kolumbus 1451-1506). Takođe, prema mapi venecijanskog kartografa Zuani Picigano iz 1424. godine, Patagonija i Andi bili su ucrtani čitav vek pre dolaska Evropljana. I Antarktika je postojala veoma precizno ucrtana na kartama čitavih četiri veka pre Evropljana, a Istočna Afrika i Australija postoje su na kartama tri veka pre dolaska Kuka, kao što su i Grenland, Arktik i Pacifik ucrtani pre dolaska Evropljana. Tih godina Evropljani su imali brodove koji nisu mogli preploviti ni Engleski kanal Lamanš. Islamski svet tih godina bio je u rasulu, a Portugalija je okupirala zemlje Severne Afrika. Pored ovih otkrića Gevin Menzis je otkrio i postojanje metala, hortikultura, životinja i biljaka, prenetih širom sveta. Ali iz ljudskog pamćenja namerno su izbrisani svi tragovi, zapisi i dostignuća, koji su ignorisani i konačno zaboravljeni.  
To je ujedno i dokaz da su tadašnji moreplovci bili dobri navigatori i da su ucrtavali karte sa preciznim geografskim podacima. Ploveći mesecima po prostranim okeanima tadašnji moreplovci su morali poznavati proces desalinizacije vode, te gajenje biljaka i životinja u različitim zemljama širom sveta. Prema novijim nalazima sa takvim saznanjima u to doba raspolagali su samo Kinezi.
Tokom ranih godina petnaestog veka nekoliko kineskih flota izvelo je veoma obimna putovanja u cilju istraživanja sveta. Najznačajnija među njima svakako su putovanja 1421. godine, kada su na put krenule četiri flote, a poslednji preživeli brod vratio se oktobra 1423. godine. Prema njihovim mapama plovidbe potvrđeno je da su ispitivali Antarktik i Arktik; Severnu i Južnu Ameriku; i da su prešli Pacifik do Australije.
Znanja Kineza u mnogim domenima prednjačila su Evropljanima tri, četiri, pa i pet vekova. Prema tome: Kolumbus; de Gama; Magelan i Kuk su plovili stopama kineskih moreplovaca i služili se kopijama njihovih mapa.
U zapadnim školama učilo se da je Bartolomej Dias (1450-1500) iz Portugalije otkrio Gud Houpna rogu Južne Afrike; Vasko de Gama (1469-1525) deset godina kasnije prešao Indijski okean i otkrio put za trgovinu sa Indijom. U istoriju je ušao kao prvi otkrivač novoga sveta Kristifor Kolumbo ( 1451-1506), koji je 12 oktobra 1492. godine ugledao zemlje Bahama. Ferdinand Magelan (1480-1521) sledio je Kolumbovim putem i pripisuje mu se prvi prolaz između Atlantika i Pacifika, kroz prolaz koji danas nosi njegovo ime. On je ubijen na Filipinima 1521. godine. Međutim, u to vreme samo je jedna nacija posedovala naučna saznanja, brodove i iskustva u plovidbi za epohalna otkrića. To je bila Kina, koja je otkrila svet davno pre Evroljana. Polovinom petnaestog veka, nažalost, sve kineske mape su namerno uništene.
Gevin Menzis je rođen 1937. godine u Kini, služio je kao moreplovac na podmornici od 1959. do 1970. godine i izučavao otkrića sveta. Za radi svojih otkrića obišao je 120 zemalja, posetio preko 900 muzeja i naučnih biblioteka i obišao sve svetske luke. Iako su se kineski moreplovci orijentisali pomoću zvezda karte su ucrtavali sa velikom preciznošću. Gevin Menzis je dao iscrpne podatke o četiri kineske flote koje su oplovile svet između 1421 i 1423 godine i iza sebe ostavile precizne podatke o Rtu Dobre Nade, Atlantiku, Antarktiku, Arktiku, Severnoj i Južnoj Americi, Pacifiku, Australiji i Novom Zelandu. Gde god su dospevali kineski moreplovci ostavili su svoje tragove u vidu porcelana, grčarija, svile i flore i faune Kine. Uz to na svim kontinentima su pronađeni kineski novčići i drugi neizbrisivi tragovi njihove napredne civilizacije. Kolumbo, Magelan, de Gama, Kuk i drugi tokom svojih plovidbi nosili su kopije kineskih mapa, koje su im bile putokazi za njihova ''bajagi otkrića novih svetova''. Za Kolumba inače postoji tvrdnja da je bio slab kartograf.
 
IZ ISTINITE ISTORIJE KINE
 
Drugog februara 1421. godine, na kinesku Novu godinu, tadašnji vladar dinastije Ming, Zu Di (1360-1424), zvani ''Bog neba'', inaugurisao je Zabranjeni grad za svoju prestonicu. Prijemu je prisustvovalo 28 vladara iz Azije, dok Evropljani tada još nisu znali za Kinu. Zu Di je sin Zu Juanzanga, prvog vladara dinastije Ming. Do tada Kina je bila pod kontrolom Mongola (1279-1352), kada je vladao unuk Džingis Kana Kublaj Kan. Te godine 1352.  desile su se velike poplave u Kini, a zatim je zavladala kuga. Protiv Mongola su se podigli seljaci iz Guangzoai pod voćstvom Zu Juanzanga. Zu Juanzang je 1356. godine oslobodio grad Nanđing, gde mu je bila prestonica, a zatim je prešao u Beidžing (tada zvani Ta-tu) i proglasio ga novom prestonicom. Zu Di je sa 21-om godinom bio vojnik i komandovao armijom, kojom se oslobodio Mongola, sve do iza Tibeta i Laosa 1382. godine. Nakon tridesetak godina ratovanja Mongoli su potpuno proterani iz Kine 1387. godine. Zatim je udvostručio morsku flotu, koja je imala 3500 plovnih objekata, od kojih 1350 patrolnih čamaca, 400 velikih brodova i 400 brodova za prevoz žita. Čak su Kinezi davali usluge prevoza i drugim državama.
Zu Di je zatim planski popravio Veliki kineski zid, tada u dužini od oko 5000 km i dogradio novih 1400 km. Lično je imao interesa za astronomiju, a zna se da su kineski astronomi bili poznati već 2000 godina pre Zu Dia. Beležili su pojave zvezda od 1300. godine p.n.e., a znali su i za Halejevu kometu još od 240 godina p.n.e (kojoj je ime dato kasnije) i 1054. godine Kinezi su opisali eksploziju supernove ''Krab Nebula''.  Zu Di je insistirao kod svojih admirala da se orijentišu prema zvezdama i tačno su predviđali pomračenja sunca i meseca.
Prenos prestonice iz Nanđinga u Beidžing imalo je veliki značaj za dinastiju Ming. Zu Di je Zenga He proglasio komadantom armije.
Зенгова храброст освојила свет
Preselenje prestonice je počelo 1404. godine, kada je na desetine hiljada seljaka forsirano da se sele u Beidžing, radi povećanja broja stanovništva, a stotine hiljada radnika silom je dovođeno da rade. Kako je sezona gajenja žita bila kraća u okolini Beidžinga i prinosi su bili manji, Zu Di je naredio proširenje velikog kanala, radi dovoženja žita. Veliki kanal počet je da se gradi još 486. godine p.n.e. i dugačak je 1800 km. Na tom projektu radilo je preko 300 hiljada radnika. Kanal od Hangzoua do Beidžinga otvoren je za plovidbu 1415. godine i već prve godine njime je preveženo 170 miliona kg žita, a naredne godine gotovo dvostruko više. Kada se javio problem nedostatka drvene građe za gradnju Zabranjenog grada opet je Veliki kanal korišćen za prevoz drveta, dovoženog čak iz severnog Vijetnama.
Адмирал Зенг Хе на самом почетку 15. века кренуо у освајање света
Zeng He je prvi put sa svojom flotom plovio do Istočne Afrike 1405. godine, kojom prilikom je u Kinu dovezao žirafe koje je prezentirao Zu Diu 16 novembra 1416. godine. U Zabranjenom gradu završena je rezidencija vladara 1417. godine, a 1420. godine završen je Hram neba.
Zu Di je zbog svih svojih projekata stekao brojnu opoziciju, ali je iste i dalje surovo sprovodio. Zabranjeni grad je gradilo milion radnika i još tri i po miliona radilo ih je u pripremama i obezbeđenju. Svi radovi završeni su 1420. godine, a inauguracija je održana 2 februara 1421. godine, na Novu kinesku godinu. Kineska flota vratila je posle inauguracije sve vladare koji su prisustovali proslavi u Hormuz, Aden, Lasa i Dofar u Arabiji, Mogadišu, Brava, Malindi i Mombasu u Africi, Šri Lanku, Kalkutu i Kambai u Idiji, u Japan, Vijetnam, na Javu, Sumatru, Malagu i Borneo u Južnoj Aziji i druge gradove. Zeng He je nagrađen za uspešno komandovanje sa pet flota, koje su oplovile Aziju, Indiju, Afriku i Srednji Istok. Trgovački brodovi Kine najviše su plovili u Japan, Koreju, Burmu, Vijetnam i Indiju, a sve po nalogu Zi Dia. Godine 1407. Zeng He je otvorio školu stranih jezika u Nanđingu i 16 najboljih učenika date škole rasporedio na svojim brodovima kao prevodioce u zemljama: Indiji, Africi, Arabiji, Persiji, Svahiliju i drugim. Zu Di i Zeng He su upošljavali strane navigatore i kartografe. Jedan od najpoznatijih bio je Indonežanin Master Bentun. Kinezi su raširili svoju flotu po celom svetu, gde god su dospevali. U Evropu su dospeli neposredno posle Rimskog carstva.
Spoljna politika tadašnje Kine nije bila ni okupatorska ni kolonijalna, već otvaranje trgovine među narodima i potčinjavanje na lep način, milom. Na taj način Zu Di je pridobio Japan, Koreju, Vijetnam, Indoneziju i sve okolne zemlje. Angažovao je 2180 učenih ljudi na očuvanju svega poznatog, kako bi se isto sačuvalo u pisanoj formi. Samo u Zabranjenom gradu zaposlio je 120 Filozofa. A kako u to doba još nisu postojale pisaće mašine, sve je rađeno ručno.
Devetog maja 1421. godine munja je zapalila Zabranjeni grad, kojom prilikom je uništeno 250 odeljenja, uključivši i vladarev presto. Te godine Kinezi su dospeli i u Veneciju. Zu Di je privremeno prepustio presto svome sinu Zu Gaozi. Zatim je nastupila epidemija bolesti, od koje je umrlo 174.000 ljudi, što je narod shvatio kao božiju osvetu zbog grandioznih projekata. Dvanaestog avgusta 1424. godine Zu Di je iznenada umro, a sin mu je preuzeo presto i na njemu ostao svega jednu godinu, do 1425. godine. Posle Zu Gaozia na presto dolazi njegov sin Zu Zanji, koji je živeo i vladao do 1435. godine. Dinastija Ming nastavila je da vlada Kinom do 1644. godine, od kada vlast preuzima dinastija King.
Kineska flota, u to doba, mogla je da boravi na moru do 3 meseca i da preplovi do 4500 milja bez obnavljanja hrane. Njihova flota nosila je žita koja su gajili gde god su boravili. Brodovi su im imali nosivost od po 2000 tona, dok su venecijanski nosili svega po 50 tona. Za navigaciju im je glavni orijentir bila zvezda Severnjača. Poznato je da su Kinezi izumeli kompas još u sedmom veku nove ere. Brodovi su im bili opremljeni topovima na barut, pošto je barut prvi put pronađen u Kini. Zu Diev plan je bio da ceo svet stavi pod kinesku kontrolu. Njegov glavni komandant u moreplovstvu bio je Zeng He. Flote Zeng Hea plovile su 1405-1407; pa zatim 1409-1411; pa 1413; 1417-1419 i 1421-1423. godine.
Petog marta 1421. godine isplovila je ogromna kineska flota  u Kinesko Žuto more, pod komandom Zeng Hea. Vladar dinastije Ming, Zu Di naredio je svojim admiralima Zeng Heu, Zou Menu, Hong Baou, Zou Venu i Jang Kingu, da uzmu nekoliko hiljada mornara (28.000) i isplove sa preko stotinu brodova (107) i da narode koje budu nalazili tretiraju prijateljski . Prvo su se uputili ka jugu, orjentišuću se prema zvezdi Polaris. Svakodnevno su beležili pozicije, koordinate, upisivana mesta posete, ostrva, zalivi i slično. U kineskoj geografiji pozicije nisu računate od ekvatora, već od Severnog pola, koji je bio tačno pod 90° geografske širine (altitude) i 90° geografske dužine (longitude), dok je Ekvator bio na 0°. Kinezi su svoja putovanja podešavali i prema Magnetnom polu, koji je takođe na severu. Na svim tim putovanjima otkrili su: Afriku, Indiju, Australiju, Evropu i Ameriku. Kineska flota ostvarila je šest velikih putovanja pod rukovodstvom admirala: Zeng Hea; Hong Baoa; Zou Men a; Zou Vena i Jang Kinga. Pre no što je završio svoja putovanja 1431. godine admiral Zeng He postavio je dva kamena obeliska, sa upisanim svim svojim putovanjima. Preplovili su preko 40.000 milja, a tokom plovidbe pretežno su koristili snagu vetra. Pronađeno je da su od rta Dobre Nade do rta Verde plovili 40 dana, prosečnom brzinom 4,8 čvorova. Rt Verde u to vreme bio je nenaseljen. Na mapi Piri Reisaiz 1428. godine nađeni su rt Verde, rt Dobre Nade, te Magelanov moreuz, koji deli Argentinu od Ognjene zemlje. Ta mapa je svetska mapa, na kojoj je ucrtan i put svile, koji vodi iz Kine preko Azije do Bliskog istoka. Kristifer Kolumbo je koristio tu mapu 1492. godine. Tu mapu imao je jedan španski mornar, koji je plovio na Kolumbovim brodovima. Godine 1501. Otomani su zarobili taj brod na kome je služio dotični vojnik, a ista mapa i danas se može videti u Topkapi Sarai Muzeju, iznad Bosfora, u Istambulu. Godine 1421. kada su krenuli ogromnom flotom po svetu imali su tada već 600 godina iskustva okeanske navigacije. Već u sedmom veku imali su brodove sa nepromočivim pregradama, otporne na požar i sa uređajima za balans protiv oluja. Tih godina, 1421-1423. bili su spremni protiv monsunskih kiša u Indijskom akeanu i Južnom kineskom moru. Kineski moreplovci su bili sujeverni, pa su na svakom brodu imali sobu za molitve. Na brodovima su imali čak i istoričare koji su zapisivali događaje. Tako je Ma Huan ostavio celovit dokument (Sveukupni pregled okeanskih obala), publikovan 1433. godine, nakon Zeng Heove poslednje plovidbe.
Kinezi su na brodovima nosili žita: pšenicu, soju, proso, kukuruz i pirinač. Od soje su pravili sojino mleko, a pirinač su koristili neoljušten, koji je sadržavao vitamin B1 protiv bolesti Beri-beri. Žita su držali da proklijaju, kojom prilikom su iz klice sebi obezbeđivali vitamin S protiv skorbuta. Za vitamin D su koristili tofu. Radi obezbeđenja mesa na brodovima su nosili prasiće i kerove i gajili zelena povrća. Na brodovima su takođe imali dovoljno žena (konkubina) radi seksualnih potreba mornara. Njih nisu smatrali kurvama, već ženama potrebnim za nasledstva.
Prema zapisima Ma Huana flota Zeng He uplovila je u Malaku, u Maleziji, šest nedelja nakon napuštanja Beidžinga, gde su trgovali porcelanom manjajući ga za indijski tekstil. Od arapskih zemalja stigli su u Egipat, Persiju, te u Zanzbar. Prva flota Zeng Hea 1405-1407. godine sastojala se od 62 broda sa 27,800 mornara. Na putu za Malagu posetili su Kambodžu i Javu, a zatim Šri Lanku i Kalkutu. Treća ekspedicija 1409-1411. godine, a sledeća 1413. godine plovila je iz Malage u Bengal, Maldive i u Afriku. Oplovili su i Arabsko more, Persijski zaliv sve do Hormoze. I ekspedicije između 1417 do 1419. godine obišle su luke Afrike, Arabije, Indije i Azije.   
 
 
                OTKRIĆA NOVOGA SVETA
 
Tri flote stavljene su pod komandu Hong Bao, Zou Men i admirala Zou Vena. Četvrta je bila pod komandom Zeng He, glavnim komandantom armije. Flote Hong Bao i Zou Mena plovile su tri nedelje od rta Verde do obale Brazila. Tu zemlju nazvali su Fusang, Opisi Fusanga postojali su hiljadu godina pre njihovog dolaska. Naime, budistički sveštenik Hoei-Šin opisao je zemlju Fusang 499. godine nove ere, udaljenu 8000 milja. Nazvana je po vrsti drveta, ploda sličnog crvenoj kruški. U tom opisu sveštenik je naveo da ta zemlja nema gvožđa. I zaista, ta činjenica je kasnije potvrđena kao tačna. Prema tome, Gevin Menzis zaključuje da su Kinezi otkrili Ameriku pre Kolumba. Na mapi Piri Reisa ucrtane su i opisane biljke i životinje Novoga sveta. Tu se nalaze opisi kukuruza, koga Kinezi dotle nisu poznavali. Prema toj mapi veoma tačno su precizirana Šetlandska ostrva. Tamo je nađen porcelan iz doba dinastije Ming. Kinezi su još u osmom veku slali ekspedicije u južna mora i istraživali Kanopus i Južni pol.
Admiral Hong Bao krenuo je sa Foklandskih ostrva u potragu za hranom i otkrio moreuz, koji će se kasnije nazvati Magelanov moreuz, 1519. godine po Portugalcu Fernandu Magelanu. Realno bi bilo da taj moreuz nosi ime ''Hong Baoa'', koji je prvi njime prošao. Magelan je imao mapu Piri Reisa, pa je znao za taj prolaz. Mapa Piri Reisa sadrži i Antarktik, udaljen oko 200 milja južno od Ognjene zemlje. Od rta Keip Horndo Antarktika brodom se tada putovalo dve nedelje, zbog leda u vodi. Kinezi su plovili do Antarktika želeći da prođu ispod Krucis Alfa, zvezde iznad južnog krsta. Tada su Kinezi već imali položaj Kanopusa i južnog krsta (52 stepena i 40 minuta), što im je bila orjentir tačka za moreplovce. To se sada smatra ogromnim doprinosom za ljudsku istoriju. Tako su, takođe, bili u poziciji da odrede poziciju južnog magnetnog pola. Portugalci su ovo identifikovali tek posle 50 godina, Piri Reisova mapa prikazuje Antarktik četiri stotine godina pre Evropljana. Međutim, Australije još u to doba nema na mapi.


Кина на свим светским морима пре више од 5 векова

                Kineski brodovi pravljeni su od mahagonija drveta, koje ne raste u Evropi. U Australiji je nađen ostatak jednog Hong Baovog broda. Hong Bao i Zou Men su očekivali da će prodavati svilu i pojednostavljeni porcelan, a locirali su Kanopus i Južni krst. Prema tome, istorija bi trebalo da se menja, a ovi moreplovci da dobiju zaslužena mesta na pijedestalima velikih istraživača.
Tokom šest putovanja svim svetskim morima i okeanima, pod komandama Hong Bao, Zou Mena, Zou Vena i Jang Kvina, mandarinski zvaničnik u ministarstvu rata Lui Daksia naredio je uništenje svih pisanih dokumenata, kojom prilikom su iništeni svi tragovi njihovih putovanja i usputnih otkrića. Komadant Zeng He podigao je dva pisana kamena obeliska u mestima Kelestial i Spaus pre no što je završio svoje poslednje putovanje 1431. godine. Tokom dolaska u Indiju Zeng He je potvrdio da su Indija i Kina međusobno trgovale još od doba dinastije Tang (618-907 n.e.). Čuveni istraživači srednjeg veka Marko Polo (1254-1324), Ibn Batuta (1304-1368) i Abdul Razak (1349-1387) putovali su u Kalciut, a predstavnici Kalciuta dolazili su u Nanđing i Beidžing, donoseći Zu Diu vredne poklone. Sa spomenika u palasu Kalestial Spausu vidi se da su brodovi Zeng Hea oplovili preko 40,000 milja tokom šest plovidbi, što iznosi približno dva puta oko zemlje. Iz dijagrama Mao Kuna proizlazi da su brodovi plovili brzinom 6,25 čvorova i Rt Dobre nade oplovili za tri nedelje u avgustu 1421. godine i stigli do rta Keip Verde. Za Vaska de Gamu trebalo je 33 dana da preplovi istu razdaljinu. Keip Verde je u to vreme bio nenaseljen. Na svetskoj mapi iz 1428. godine prikazan je put svile iz Kine preko Azije i Srednjeg istoka, koji je bio blokiran kada su Otomani okruživali Vizantiju.
Zou Menova flota je plovila uz obalu Brazila, oplovili su Foklandska ostrva i prošli kroz Magelanov moreuz, stigli do Šetlandskih ostrva i dospeli do Antarktika. Kineski brodovi dospeli su do Južne Amerike 1421. godine, čitav vek pre Magelana, što je prikazano na mapama Piri Reisa, koja datira četiri stotine godina pre dolaska Evropljana na Antarktik. Od Šetlandskih ostrva plovili su do Australije, kada su izgubili jedan brod. Kada je isti otkriven identifikovan je pomoću ugljenika S14. Hong Bao i Zao Men su svoj glavni cilj ostvarili otkrićem Kanopusa i Južnog krsta. U Australiji su se susreli sa Aboridžinal narodom. U Južnu Australiju dospeli su dva veka pre Abel Tasmana (1603-1659), koji je otkrio ostrvo Tasmania, koje danas nosi njegovo ime. Spremajući se za povratak flota Hong Baoa se susrela sa flotom admirala Zou Mena, koja je plovila južnom poluloptom oko Australije u suprotnom pravcu preko Pacifika.
                U okviru plovidbenih poduhvata kineske flote 1421-1423. godine u Australiju je stigla flota Admirala Zou Mena, ali sa istočne strane kontinenta. Na Pacifiku su ih dočekale Humboltove struje, zbog kojih su morali ploviti uz obale Čilea. Ostalo je nepoznato da li su tada dospeli do Perua i susreli se sa Inkama. Kada su bili na polovini Pacifika zbog morskih struja podelili su se u dve grupe. Severna je otišla do Karoline, Nove Gvineje i Filipina, a južna prema Australiji. Kada su prvi Evropljani dospeli u Peruu i na Filipinima su našli kineske kokoške. Interesantan je njihov opis Kengura, koga su videli u Australiji, kao životinju sa četiri noge, koja iduna dve i ima dve glave, jedna na sredini tela (a to je bilo mladunče u trbušnoj kesi). Kineska flota uplovila je kod Oklenda i Kempbela, koji su na istoj geografskoj širini kao Ognjena zemlja. Ploveći na sever stigli su na Novi Zeland, u Daski Saund i Rapaki Bič, a zatim na ostrvo Norfolk. Australiju su oplovili sa južne, istočne i severne strane. Tokom tih putovanja gubili su brodove. Od 107 brodova koji su isplovili iz Kine 1421. godine, vratilo ih se samo oko polovina 1423. godine. Prema tome, prvi doseljenici na Novi Zeland nisu Evropljani, već Kinezi. Neki od kineskih mornara ženili su se sa ženama domorodaca i sa njima ostajali i tamo izrodili potomstvo.
                Kinezi se pominju i kao prvi istraživači geoloških nalazišta. Minerale su klasifikovali po grupama još u prvom veku nove ere. Tragovi Kineza nađeni su i u rudnicima Novog Južnog Velsa, u Australiji. Tu su eksploatisali zlato, srebro, bakar, kalaj i druge metale, a po svoj prilici i uranijum, od čega je veliki broj mornara umirao na brodovima, usled ozračenja.
                Ming dinastija trajala je od 1368 do 1644. godine. Gde god su plovili trgovali su sa svilom i porcelanom. Još je Zeng Heova flota koristila parafin za desalinizaciju morske vode.
Kada je Magelan prošao kroz moreuz između Mindanaoa i Leite, na prvom ostrvu Limasaopozdravili su ga kralj i kraljica, odeveni u kinesku svilu i jeli iz kineskog porcelanskog posuđa, starog preko 50 godina. Zou Men je tu prošao vek pre Magelana. Magelan je našao, pored svile i porcelana i kineske novčiće Zu Dia na Filipinima, koje su tu doneli trgovci Zou Mena. Kineske istraživačke flote vratile su se u Kinu u oktobru 1423. godine.
 
PRVE KOLONIJE U AMERICI
 
Admiral Zou Men sa svojom flotom je uplovio u japanske vode, a zatim je dospeo na pacifičku obalu Severne Amerike, sadašnje Kanade, SAD i Paname. To je bilo putovanje dugo 16.000 milja, sa prosečnom brzinom plovidbe od 4,8 čvorova. Mape tih putovanja crtao je Nemac, geograf i astronom Martin Valdsimiler (1470-1518). Prema mapama Valdsimilera utvrđeno je da je Zao Menova flota boravila u Los Anđelesu i San Francisku. Tamo je nađen kineski srednjevekovni porcelan sa kobaltom i tamnom glazurom plave boje. Taj kobalt potiče iz Persije u doba vladavine Zi Dia 1368. godine. Njegova mapa iz 1507. godine je prva mapa Amerike, a mapa portugalskog navigacionog kartografa Karta Marinaje prva mapa celoga sveta.
Prema mapi Valdsimilera Zou Menova flota je stigla u San Francisko i Los Angeles. Tragovi Kineza nađeni su na kalifornijskoj obali. Ulaskom flote Zou Mena u zaliv San Francisko, produžili su plovidbu rekom Sakramento do grada Sakramento. Dr Džon Furi, iz Nacionalnog istorijskog muzeja Severne Kalifornije, našao je ostatke broda, sa neobičnim metalom srebrnasto-bele boje, po čemu je utvrđeno kinesko poreklo datih ostataka. Utvrđeno je da taj metal potiče iz 1410. godine. Takođe je potvrđeno da i drvo datoga broda potiče iz jugoistočne Kine. Ipak najinteresantnije je da je na brodu pronađen pirinač, koji do tada nije bio poznat u Americi i Africi. Utvrđeno je, takođe, da su Evropljani prvim dolaskom u Ameriku doneli bolesti koje su masovno uništile tamošnje Kineze. Nađeno je jedno naselje u kome su kuće građene od kamena, za koje je professor Orijentalnih jezika, sa Univerziteta Berklia, Kalifornija, Dr Džon Frier potvrdio da su bez sumnje Mongolske izrade. I tamo su se Kinezi ženili sa lokalnim ženama i ostavljali svoje potomstvo. Takođe, na ostacima broda, nađeni su pojednostavljeni natpisi. Iz Kalifornije se Zou Men uputio ka Meksiku, a zatim u Kinu. U Meksiku su između Manzanila i Akapulka nađene olupine kineskih brodova. U Meksiku su se Kinezi susreli sa civilizacijom Maja. Evidencije o boravku Kineza kod Maja potiču i iz Gvatemale. Mornari Tou Mena su se takođe ukrštali i sa ženama Venecuele, a u Peruu su neki govorili samo kineski sve do kraja devetnaestog veka. Nalazi DNA pokazuju istovetnost kod naroda Meksika, Paname, Kolumbije, Venecuele, Perua i Kine. Pre dolaska Evropljana Kinezi su kolonizirali Istočnu Afriku, Australiju i pacifičku Ameriku. Kinezi su se susreli i sa Eskimima i Norvežanima uz obale Sibira. 
Plodovi kukuruza, pasulja i bundeve predstavljali su glavnu ishranu plemena: Olmeka; Maja; Tolteka; Inka; i Asteka, koje su Kinezi doneli u Ameriku. Nakon toga došlo je do znatnog porasta broja stanovništva u Meksiku. Dolaskom u predele Meksika Kinezi su našli civilizaciju staru gotovo kao i oni sami. Tehnike dekoracija i korištene boje u Meksiku i Kini bile su veoma slične. U obe zemlje tradicionalna je crna boja, pravljena od pepela kostiju ili pepela kukuruzne šapurike. U obe zemlje i rude su separisane na istovetan način. Kodeks Florentin opisuje, još pre Hispanik civilizacije, preradu metala, postupkom produvavanja kiseonikom radi prečišćavanja. I ogledala su poslužila za poređenja stanovništva Centralne Amerike i Kine. Ostala je priča o dolasku broda iz Azije u Guadalaharu, koji je veoma srdačno dočekan od strane šefa Koras plemena Najarit. U Peruu su nađene kineske figurine Nazka Figurines u bronzi, te pojednostavljeni medaljoni i kineske žad ogrlice. Tragovi Kineza nađeni su i u Gvatemali. Kinesko poreklo u tim krajevima utvrđeno je i po krvnim grupama, te po arhitekturi, slikarstvu, običajima, govoru, odevanju i po tehnologijama, pa čak i po domaćim životinjama, koje su ukršane. Kineski uticaj na priobalnu Ameriku bio je toliki da bi se s'pravom ceo kontinent mogao zvati "Kineska Amerika"
.
Морске руте адмирала Зенг Хе
Kinezi nisu samo trgovali sa Amerikom, oni su čak uspostavili svoje kolonije od Kalifornije do Perua. U novije vreme dokazano je da stanovništvo Meksika; Paname; Kolumbije; Venecuele i Perua nosi kineske DNA. Kinezi su istražili svet mnogo pre Evropljana, pa su imali kolonije i u Istočnoj Africi i Australiji, kao i širom pacifičke obale Amerike. Prema tome vreme je da se svetska istorija menja iz osnova. Nađeno je, takođe, da i Eskimi; Kozaci i ribari u Norveškoj imaju kineski i korejski DNA. To znači da su Kineski brodovi oplovili i Sibir. Gevin Menzis tvrdi da su Evropljani i Amerikanci ignorisali Kineze i svesno lažno pripisivali Kolumbu otkriće Amerike, a Kuku otkriće Australije. Navodi se da o tome danas postoje podaci u preko hiljadu knjiga u svetu. Tu tvrdnju navodi profesor Džordž F. Karter. Prema tome, Kinezi su ispitali ceo svet 1421-1423 godine.
U vreme dok su flote Zou Mena i Hong Baoa plovile u pravcu jugo-zapada, od Karibskog mora prema Južnoj Africi, flota Admirala Zou Vena uzela je pravac plovidbe na severo-zapad. I kada je Zou Ven oplovio Kape Verde i zaplovio prema Fusangu, pogrešio je za oko 2000 milja. Plovili su prema Karibima, a zatim na sever pored Floride, sve dok ponovo nisu uzeli pravac u desno u Atlantik, prema Azurima. Na ostrvima u karibskaom moru naišli su na ljudoždere. Izvesno vreme boravili su i na Kubi. Na putu do ostrva Bimini Admiral Zou Ven je izgubio mnoge brodove, a time i hiljade moranara i njihovih konkubina, koje je morao iskrcati na neka ostrva. Mnoge od tih žena porodile su se nakon iskrcavanja u mestima gde se moglo preživeti. Kasnije je utvrđeno da tamošnje stanovništvo ima DNA kineskog porekla. To stanovništvo ostavilo je svoja kamena obeležja u Masačusetsu, u mestima Dajton Roki Tanton River, slične kamenim obeležjima u Kape Verde, Matadi Falsi Rupuke Bič, Nevi Zelend. Autor knjige "1421 Godine kineskog otkrića sveta" Gevin Menzis napominje da bi se predeo zvani ''Nju Igland'' trebao preimenovati u ''Nova Kina''.
 
EKSPEDICIJA DO SEVERNOG POLA
 
Ekspedicija Admirala Zou Vena, nakon prolaska kroz zaleđene vode severnog Atlantika, podelila se u dve grupe. Jedna je otišla u pravcu Azura, pa zatim na jug do Kape Verde, ka Indijskom okeanu. Druga eskadrila otplovila je od Njufoundlenda oko Grenlanda. Tih godina, 1421-1422, leta su bila topla pa je bilo moguće ploviti oko Grenlanda. Utvrđeno je da su kineski moreplovci stigli do Severnog pola, (90 stepeni geografske širine), Vu Pei Či, mesto udaljeno 180 milja od Grenlanda. Među istaknutim kineskim moreplovcima 1422-1423. godine bio je i Admiral Jang King. On je plovio u Indijskom okeanu, gde je trgovao sa začinima. Oplovio je i Arapske države zaliva Galf. Od njih je uzimao zlato i slonovaču. Vratio se u Kinu septembra 1422. godine. Obišao je 17 istočno-afričkih zemalja i Indije. Pominje se da su Kinezi plovili Indijskim okeanom još u vreme dinastije Tang (618-917 nove ere).
Kada su Portugalci prvi put stigli u Istočnu Afriku, našli su kralja i kraljicu Zanzibara obučene u kinesku svilu, koji su živeli u kamenim kućama, dekorisane kineskim porcelanom. Još pre tri hiljade godina Kinezi su pravili bronzu i lili metale u kalupima. U vreme dinastije Kin (221-206 p.n.e.) u Kini je razvijeno grnčarstvo i pravljenje skulptura od terakote. U vreme dinastije Tang (618-907) bogati Kinezi pozlaćivali su svoje porcelansko posuđe i pili vino iz srebrom graviranih čaša. Voće su servirali u činije od belog žada. Žene su vezle odevne predmete svilom i nosile ukrase od zlata i žada (narukvice, minjđuše, ogrlice). Nađeni su i tragovi konzerviranja hrane i rotiranja plodova na obradivim zemljišnim površinama još 305. godine p.n.e. Kulminacija je svakako doživljena za vreme Zu Dia, 1421-1423. godine, kada je kineska flota oplovila čitav svet.
Brodovi dinastije Song (960-1279) dostigli su do Australije i trgovali sa Indijom. Sagradili su Veliki Kineski zid, čime su se zaštitili od napada neprijatelja. I dan danas se po svetu susrećemo sa tragovima Kineza, čak i kroz biljke i životinje, koje su doneli i ostavili ih zauvek. Od biljnog sveta Kinezi su pro- širili gajenje slatkog krompira, šećerne trske, bambusa, palme, banana, džindžera, kafe, hlebnog drveta i hibiskusa, koji se danas gaje na Havajima, u Indiji, Aziji, Americi i Africi, počev od pre dolaska Evropljana. Evropljani su na jezeru Titikaka našli paradajz iz Centralne i Severne Amerike. Magelan je preneo kukuruz iz Centralne Amerike u Evropu. U Kaliforniji se uzgajaju Kineske ruže, a u Južnoj Americi gaje se kineske kokoške. Na kineskim brodovima nođene su i biljke, koje su sadili gde god su se zadržavali, kao i životinje koje su tamo gajili. Pirinač je glavna životna namirnica Kineza. Pirinač je inače najadaptibilnija biljka u svetu. Kinezi su gajili vrste pirinča koje uspevaju na velikim visinama u planinskim predelima, kao i na različitim temperaturama. Pirinač ima dobar prinos, lako se čuva i dobra je životna namirnica. U svoje vreme Kina je bila najbolje razvijena poljoprivredna zemlja. U Kini navodno postoji izreka za osobu koja izgubi posao "Da je razbio svoju činiju pirinča". Za vreme dinastije Ming Kina je izvozila pirinač u zemlje Pacifika. Tako je pirinač nađen i u potopljenom brodu u Sakramentu. Kukuruz se pokazao kao idealna žitarica za gajenje u brdskim predelima Kine. Imao je dubok koren i dobar prinos, što ga je održavalo od vodenih bujica. Kina je, takođe, bila vodeći izvoznik svile i pamuka. Pamuk su Kinezi doneli iz Indije, a zatim su ga uspešno razvili kod sebe. Tako su razvili i gajenje kokonata, koji se, takođe, mnogo gaji u Indiji, Indoneziji, Šri Lanki, na Filipinima i u predelima Karibskog mora. Banane potiču iz Jugoisto- čne Azije, a gaje se i na Havajima, u Africi i tropskim predelima Amerike.
Kineske flote obišle su sve kontinente sveta. Bili su na 62 arhipelaga, sa preko 17.000 ostrva i preplovili više desetina hiljada milja. Admiral Zeng He zapisao je da je bio u tri hiljade zemalja (većih i manjih). Preplovili su Indijski okean, do Istočne Afrike, oko Gud Hop i Kape Verde, kroz Karibsko more do severne Amerike i do Arktika, kao i do Antarktika, Australije, Novog Zelanda i preko Pacifika. I samo na Antarktiku brodovi su morali da plove na suprot vetrovima i morskim strujama. Neposredno pre velike plovidbe (1421-1423) Zu Di je osvoijo južno-istočnu Aziju, uključujući Mandžuriju, Koreju i Japan. Stvorili su svoje kolonije duž pacifičkih obala Severne i Južne Amerike, od Kalifornije do Perua. Naselili su Australiju i Novi Zeland, kao i Istočnu Afriku. Svuda su trgovali svilom i porcelanom. Kineske flote oplovio su sve obale sveta i ucrtali karte svih zemalja i izračunali unapred sunčeva i mesečeva pomračenja. Samo oko polovina brodova Hong Baoa i Zou Mana vratili su se u Kinu ne potopljeni. Broj ljudskih žrtava takođe je bio veliki, preko 9000 samo kod Zou Mana. Smatra se da je ¾ flote izumrlo ili ostalo na stranim obalama. Posle svega, na osnovu istorijskih istina grad Njujork bi se mogao zvati ''Novi Beidžing'', a Budizam bi mogao da bude svetska religija, umesto Hrišćanstva.
Ti čuveni moreplovci Kine oplovili su rt Dobre Nade šezdesetšest godina pre Diasa, prošli kroz Magelanov moreuz devedesetosam godina pre Magelana, otkrili Australiju tri veka pre kapetana Kuka, Antarktik i Arktik četiri veka pre Evropljana i Ameriku sedamdeset godina pre Kolumba. Velikani tih otkrića: Zeng He; Hong Bao; Zou Men; Zou Ven i Jang King, zaslužuju priznanja jer su baš oni bili prvi i najhrabriji od svih. Ovi moreplovci zaslužuju da im imena budu ispisana na svim svetskim pijedestalima najčuvenijih moreplovaca ljudske civuilizacije. Oni su otkrili Novi svet. Svi oni koji su plovili posle njih, ma kakva otkrića da su učinili, plovili su njihovim stazama.
I konačno, svim prednjim tvrdnjama ide u prilog i najnovija vest u Otava Sitizenu, od prvog Novembra 2011. godine, da je u Jukonu iskopan pojednostavljeni novčić, star 340 godina, iz perioda vladavine dinastije King, vladara Kangki, koja je vladala Kinom od 1662 do 1722. godine.
 
Otava, Novembra 2011, dopunjeno Avgusta 2017.


Мапа адмирала Зенг Хе



Izvor fotografija: OSU.EDU


PODELITE OVAJ TEKST NA:






2024 © Književna radionica "Kordun"