|
|
|
 | Željka Avrić | |
| |
detalj slike: KRK Art dizajn
ZGRADA BROJ PET Četvorospratnica broj pet, bez lifta, sive fasade, čije su balkone u jatima opsedali golubovi, bila je, danju, istovetna desetinama iz neimarstva šezdesetih. Osvetljenih prozora noću, ličila je na lutkarsko pozorište. Iza zavesa su poigravale marionete, kojima je bezimeni reditelj davao ljudski izgled, pokrete, osobine. I sudbine.U prizemlju je živeo stari bračni par. Imali su istu dioptriju, iste bolesti, govorili uglas. Do njih, usedelica koja je setnim pogledom ispraćala dinamičnu mladu komšinicu i njenu trogodišnju devojčicu. Na drugom spratu, muška ruka u zamahu i žensko lice koje se nemo i po komandi okretalo za tom rukom. Tačno iznad njih, sredovečni pesnik sa brdom knjiga i dijagnozom kliničke depresije. U stan na trećem spratu, svraćale su nečije žene sa tuđim muževima, sumnjivi biznismeni, zalutali turista. Na drugom kraju hodnika, pod hladnim svetlom neonke, jedna kćerka više nije prepoznavala hladna lica svojih roditelja. Na poslednjem spratu, za najboljim gejmerskim računarom, sedi izdanak Z generacije i kroz VR naočari upravlja višedimenzionalnom realnošću, brišući granice nedostižnog, nepovredivog, nemogućeg. Ko je on? Suveren virtuelnog carstva, kralj ponoći, kreator magičnog pozorišta? Onaj koji povlači konce sa početka priče? Ili, samo,Neprilagođeni?U nedoumici te, poštovani čitaoče, ostavljam do prvih petlova.
|
